SAVAŞ
Tuva’da savrulan çarık
Senin miydi çocuk?
Hani ateş almaya koşmuştun
Koştuğun yerde hakikatten bir ses duymuştun
Korkuyorum
İlkbaharda dökülüyor yapraklar
Ne zamandır uğramıyor buralara bâd-ı sabâ
Çelik renkli bulutlar
Her biri bir veda anıtı
Dikenler bitiyor dağ eteklerinde
Eğdi mağrur kartallar başını
Tüğ düştü kanat kırıldı
Memleketime boran çöktü
Metal yığını
Barut kokusu
Opak ölüm tünelleri
Diken çarıklı çocuklar,
Ne burak bilirler ne suat
Genç kızların korkusu
Ruhu gömülü analar,
Analar
Analar ki toprak değil yüzündeki karalar
Yetim yitiği sokaklar
Tuva’da savrulan çarık
Senin miydi çocuk?
Hani ateş almaya koşmuştun
Koştuğun yerde hakikatten bir ses duymuştun
Nerede hakikatin sesi?
Seni arıyorum kimsesizlerin kimsesi
NİSANUR GÜNGÖR