Hayat kimin kurallarına göre yaşanmalı
Dur, düşün, kendini dinle, beynin ile kalbinin aynı çizgide olmasını sağla ve harekete geç…
Yaşadığımız hayatta hepimiz belli normlara göre yaşıyoruz, yaşamaya çalışıyoruz. Ailem böyle ister, hocalarım böyle düşünür, arkadaşlarım nasıl karşılar, annem millete ne der, babam insanların yüzüne nasıl bakar, ya kardeşim o nasıl insan içine çıkar. Tüm bunları duyduğunuzda eminim aklınıza çok kötü şeyler geldi değil mi? Acaba evladı ne yaptı da anne baba bu hale düştü, acaba kişi ne yaptı da arkadaşları, hocaları böyle düşündü. Adam mı öldürdü, kötü yola mı düştü, hırsızlık mı yaptı? Oysa konu bu tepkileri hak etmeyecek kadar basit olabilir. Mesela kadındır, kapalıdır. Ama artık kapalı olmak ona hitap etmiyordur, saçlarını açmak isteyebilir. Ya da ailesi çok mütevazi kendi halinde bir ailedir ama kendisi sanatçı olmak istiyordur. Çok hoşgörülü açık bir ailenin evladıdır ama kapanmak istiyordur. Mutaassıp bir ailenin evladıdır ama dövmeleri, piercingleri vardır. Konulara baktığımızda aslında ne adam öldürdüler ne hırsızlık yaptılar ne de yüz kızartıcı bir suçları var. Ama bu kadar abartılarak tepkiler veriliyor.
Kurallar, ölçüler, durman gereken yerler, yapman gerekenler, yapmaman gerekenler… Bu listeyi oldukça uzatabiliriz aslında değil mi? Listenin uzaması ne kazandırır? Ya da ne kaybettirir? Tüm bunlar için sayfalarca sebepte yazabiliriz. Ama biz şimdi dışarının dayattıklarını bırakalım, içimizden geleni yazalım…
Benim kurallarım kendime göredir. Kimine göre yanlış, kimine göre doğrudur. Ama bana aittir, benim düşüncelerimin bütünüdür. Evet, doğruda yapabilirim yanlışta yapabilirim. Lakin bilirim ki gelen neyse benim eserimdir. Doğruysa evet derim kendimi yetiştirdim, doğruyu buldum, emeklerim zayi olmadı. Yanlışsa derim ki bu da benim hatam, doğrusunu öğrenirim, eksisini artısına bakarım.
Bir kere yaşayacağımız bu dünya için, böyle kurallarla hayatımızı hiç etmemizin bir anlamı var mı? Sen kendini biliyorsan, annen baban kardeşin hocaların akrabaların arkadaşların seni biliyorsa, içini görüyorsa “el alem ne der” in ne önemi var. Adı üstünde değil mi zaten, el onlar. Bu yüzden bir kere yaşayacağın bu hayatı doyasıya yaşa, yalnız değil, sevdiklerinle yaşa. İşte ilk cümlenin de anlamı burada gizli… “Dur, düşün, kendini dinle, beynin ile kalbinin aynı çizgide olmasını sağla ve harekete geç…” Ne istediğinden eminsen, beyninle kalbin arasındaki o köprüyü kurabildiysen kimin kurallarına göre yaşıyorsun ki hayatı…
O köprüyü kurarken de asla şunu unutma… “Sevgisi büyük olanın imtihanı da ağır olur.”
Aybeniz Küzeci